Vrede met de Verwekker (70)
Kreeg een lot, maar ik wist niet dat ik mee speelde...
Mijn meest recente opvatting over het bestaan, alles, waar ik Ja tegen Zeg hierrr… — is dat het leven een gegeven lot is. Uit de loterij waarvan ik niet eens wist dat ik meespeelde. En nu er dan toch prijzen op zijn gevallen, en ik mij daar bewust van ben, zou het zonde zijn om te blijven ontkennen een Winnaar te zijn. Ik heb gewonnen, in de geboorte loterij ten eerste geografisch voornamelijk. Vanuit het basis-nest zou men op het oog niet veel meer dan wat arbeiders in hopeloos ondoordachte liefde verloren hebben zien gaan. Om vervolgens over te gaan tot mijn productie. Heden ten dagen is het besef dat dit niet per ongeluk ging, en wel gewenste vruchten heeft afgeworpen na deze wilde ontluikende Lente die het moet zijn geweest ooit in 1982…
Mijn vader (de verwekker van deze voortsudderende DNA-complicatie, niet de opvoedkundig aangewezen persoonlijkheid dus…) heeft onlangs op 19 oktober zijn 70ste verjaardag aangetikt. Dit wist ik overigens al. En zeker toen ik, ergens deze zomer in mijn overheidsmeuk en GBA-registratie bladerde… Bleek die postbode uit Friesland, toch dit jaar de zeventig te bereiken… Althans, voorts heeft niemand mij geattendeerd over zijn eventuele hemelen reeds. Dus laten we er op gokken dat die nog leeft.
Enfin, de familienaam is vereeuwigd als bedrijfsnaam, ik kan het verder niet mooier maken. Ik weet niet waar je huis woont, of je überhaupt nog vast voedsel eet heden ten dagen, en of je het goed hebt verder. Maar ‘eert uw vader en uw moeder’ stond er ooit in een bibliotheek van oude vieze mannetjes als gebod opgenoteerd… En ach ja, het boos blijven omwille van ongewenst geproduceerd te zijn, valt nu eenmaal slecht vol te houden nu ik zo’n geslaagd leven heb inmiddels. Dus bedankt! Dat je het niet tegen de kachel hebt gespoten, zal ik maar zeggen.
Mijn vader (verwekker) zei ooit: “Jelle, waarom ben je somber? Je hebt alles wat je hartje begeert!” En aangezien het 1989 was lijkt me, afgaande op de omgeving, leek het mij vrij onwaarschijnlijk. Ik was in ieder geval in onmiddellijke staat van verwarring. “Alles wat mijn hart begeert” … Hoe weet hij wat mijn Hart begeert? En weet ik dat wel? Little did we know, dat hetgeen mijn hart begeerde, pas later dat jaar ter wereld zou komen, en wel op 1 november. Maar dit was dan ook niet het moment in de ruimtetijd om daar uitgebreid bij stil te staan. Sowieso kende ik de waarde van kraamvisite toen ook nog niet. En ook in de vunzige late jaren tachtig, werd er al vreemd gekeken op uithuwelijking of kind-bruidjes… Dus de krachten die toen samenspande om mij en mijn huidige geliefde op elkaars pad te brengen - in het heden… moesten toch nog zeker zo’n 35 jaar geduld hebben voordat ik dit er over kon vertellen - in retrospectief.
Sowieso hadden ze eerst een proefmodel, uit hetzelfde bouwjaar, op mijn pad gebracht. Waarvan ik dacht dat ik er aan vast zat. Gelukkig bleek dat je tenminste 1 model toch nog wel mocht ruilen, zelfs na aankoop. Dat is dan fijn geweest, zowel voor de ex-heks, als voor mij. En voor de huidige schat en hoedster van het leven van mijn liefde…
Echter, het voorgaande bevat allemaal wel degelijk ook een ernstige notie… aangaande die clusterfuck van DNA-gerelateerd lijden… heb ik dan maar besloten niet te zorgen voor nageslacht. Mijn niet verwekte kinderen zouden mij langere tijd dankbaar zijn, dacht ik tenslotte. Daarnaast achtte ik mij zelf in het geheel incompetent om absoluut veilig te blijven onder grote druk en weinig slaap. Dus ik heb mijn DNA reeds een tijdje geleden uit de evolutionaire race laten nemen door een vakkundige knipbeurt van een uroloog. Dus wees gerust ouwe, van mij uit, zul je allicht geen opa worden. En de aangespoelde kroost van Zij die mij liefheeft, is noch biologisch noch juridisch op enigerlei wijze aan jouw legacy verbonden. Edoch, zie ik het wel als mijn opgevatte taak, om financieel bij te dragen zo goed als ik dat kan - al was het maar een ijsje afgelopen zomer bijvoorbeeld, in de levens van zij die belangrijk voor mij zijn:
En wie zich voorts verder nog geroepen mogen voelen om aan deze weelde bij te dragen mag dit doen via deze knop:
Klusdag: Investeringen in een goed nest
Nu hoor, lees en zie ik mensen soms denken: Maar wat gebeurt er eigenlijk met die donaties? Welnu, daar kan ik wel weer een inkijkje in geven. Deze week heeft eindelijk de slaapkamer aandacht gekregen. Nadat alle eerdere vormen van armoede en gebrek weggenomen zijn uit mijn leven. En nadat er voor het eerst voor de primaire voorzieningen tevens een voorraad bestond hier in huis: zoals koffie tot de rest van het jaar, en wasmiddel bijvoorbeeld, maar ook de kat die gezond gehouden kan worden, de podotherapeut die betaald kon worden zonder crowdfunding bovendien. En tot slot na een bedrijfsmatige investering… - waarover later meer. Maar goed, de slaapkamer had een make over nodig. En ik had daartoe het volgende bedacht: De gammele open en niet opgeruimde bende van planken en rommel, eens daadwerkelijk in een echte kast te gaan stoppen. Na 10 jaar hier gewoond te hebben. En dit niet eerder als prioriteit te hebben kunnen maken. Dit was de oude situatie:
Ik haatte dit. Maar ik had geen geld, geen energie bovendien, geen middelen en niemand die mij kon of wou helpen ook eerder om tot slot het tot mijn eigen prioriteit te verheffen. Bij deze is dit alsnog gebeurd. Met mijn geliefde is afgelopen week een klusdag georganiseerd, waarbij deze hele pleurisbende is omgetoverd tot dit:
Daarnaast heb ik een Slimme Luchtreiniger aangeschaft, afgaande op reviews en positieve verhalen, hoop ik te bewerkstelligen een betere slaapgewoonte te scheppen. Minder last van huisstofmijt te hebben bovendien. En daardoor niet meer te hoesten in mijn slaap of als ik ga liggen… Vooralsnog heb ik geen vast oordeel of het al super gewerkt heeft, ik ben een paar dagen heel goed slapend door gekomen… Maar inmiddels heb ik een ongerelateerd (toch?) ander kuchje opgelopen - tijd van het jaar, lijkt me. Enfin, apparaat is geïntegreerd in mijn slimme huis en kan met Home Assistent bediend worden dan ook:
Het een en ander werkt naar volle tevredenheid inmiddels, al zal ik de lange termijn resultaten nog moeten afwachten. Het heeft ook een hoog ‘ik wil geloven dat het wat doet’-gehalte lijkt me… Maar goed, teneinde toch de luchtfilter zo doelmatig mogelijk voor de slaapkamer te maken, meteen ook de deur voorzien van een dranger, zodat deze automatisch dicht gaat. En de kat daarmee buiten de deur blijft. Nu alleen nog een sensor op deur maken om te melden als de deur open gaat, en als onderdeel van het alarm. Ga ik nu - terwijl ik dit tik, meteen bestellen…
Tot slot heb ik in de woonkamer nog een ‘zwevende plank’ geconstrueerd, waar deze gezellige bende van Wifi-extender, Gigabit PoE-Switch en overige kabeltjesland-meuk eerder random op de tafel hier gedrapeerd lag, heb ik nu een voor mijn doeleinde afdoende overzicht geschapen ook hier, in de pleurisbende:
En daarbij wou ik het laten voor nu voor wat betreft de publieke versie. Vertel uw vrienden wat u beviel, of reageer als u die mogelijkheid heeft. Als u dit niet kan, kunt u een donatie overwegen om uw commentaar langere tijd te laten vastleggen op deze webzijde via de donatieknop hierboven, - dan krijgt u 1 maand toegang voor elke 5 euro, via mij direct. Of via een regulier abonnementsmodel van Substack, waar u reeds mee doodgegooid bent sinds dit verhaal inclusief plaatjes, op hun infrastructuur staat…