De deuren gaan gewoon open

En niemand die mij achterna loopt om mij tegen te houden of roept dat ik gek ben

Na 3 jaar ondernemen zit ik op een punt dat men enerzijds de druk opvoert en nu doorgaan eventjes een zware bevalling is. Terwijl op dit punt stoppen en de tent opdoeken, even zo veel waar mogelijk nog meer gezeik zou opleveren. Ik wil ook niet stoppen. En de bureaucratische krachten die mij moedwillig tegen lopen te werken zullen één voor één gepareerd en gepasseerd worden. Aangezien de kantoorklerk sec niets bijzonders kan. Daar hij nooit buiten zijn hoogopgeleide safespace kwam, en dus zeker niet zoveel lef en doorzettingsvermogen heeft hoeven opbrengen als ik dusver in mijn bestaan.

Ik merkte het laatst toen ik een subsidie tegenkwam. Daarvoor moest ik een verificatie doorstaan. Tegelijkertijd met het aanvragen van de naamswijziging van mijn onderneming. Ik heb een aantal handelsnamen gekoppeld aan mijn KVK-nummer, waarover later meer. Maar gefrustreerd ook hier door de hoeveelheid post en formulieren kwam er gelukkig een oplossing in de vorm van het Antwoord voor bedrijven:

Hiervoor moest ik door de controle een doublecheck hoepel van eHerkenning. Ik heb EH3-verificatie uiteindelijk zonder bezwaar of moeilijke vragen, verstrekt gekregen. Als je maar betaalt natuurlijk. Goedkoop is dit abonnement op een OTP-SMS-service in ieder geval niet. Maar goed, dezelfde vibe als wanneer ik voor de VOG ging voor Anoiksis. Ik dacht: Nu komt het hè, ze controleren het nog eens, komen er achter wie ik ben, en dan gaan de virtuele sirenes af, en word ik ontmaskerd voor de volslagen gek ik die ik ben. Fanfare door de straat. Postcodeloterij - bij de buren. Alberto Stegeman met rollende camera die mijn deur binnen walst. En aanwijst als: “Daar heb je hem! Die gek! Die oplichter! Die nep-ondernemer!” Krijsend in de camera, hysterisch publiek ophitsend, dat spoedig met fakkels en hooivorken de straat in zal marcheren om mij de poort van de stad uit te werken - of erger!
Maar nee…

Ik werd ‘goed bevonden’ … Ik gedroeg me voldoende blijkbaar voor die kleine test. Maar goed, veroordeelde terroristen krijgen in Nederland een VOG toch? Ik bedoel, zal misschien een foutje kunnen zijn. Dus bij een verificatieniveau als bedrijf, daar pakken ze mij er wel uit. Nu blijkt het, camera, rol - actie:

Toch wel op dierendag. Zo signaleren de boven mij gestelden door dat ik weliswaar aan alle eisen voldoe, maar toch een afwijkende soort ben. Ik weet ook niet precies meer welke dag ik het had aangevraagd. 2 oktober had ik hem ingeschoten volgens de correspondentie. Dus deze arbitraire keuze om de validatie van dierendag te laten lopen, is een stille hint: Bij de beesten af. Zie je wel.

Met mijn vriendin heb ik ook regelmatig van deze gedachte uitwisselingen. Waarin ik mijn diepgevoelde onzekerheid, al dan niet gekoppeld aan dramatische beelden en levendige fantasie ingegeven door alle ‘vrolijk nootjes’ die dusver de revue passeerden in mijn bestaan…. En dan concludeert ze: “Maar de realiteit is: Jij bent ondernemer. Jij doet het echt. Je hebt klanten. Je verdient geld. Waar jij vandaan komt dat doen niet veel mensen je na.”

Eigenlijk wel een schande dat ik haar zojuist heb opgehangen omdat dit blog hier opborrelde. Maar prioriteiten - zegt mijn hoofd dan resoluut. Alsof het hoofd hier de baas is.