Ik had het liever ook niet nodig gehad. De strijd, de werkelijkheid, die is blijven hangen. Maar ja, ik heb het overleefd. Anderen niet. Ik had geluk? Of een betere strategie. Ik was verantwoordelijk voor zaken die niet mijn verantwoordelijkheid waren. Dankbaar voor zaken die voor anderen als vanzelfsprekend beschouwd werden. Boos waar anderen berusten. Veeleisend wanneer anderen al genoeg hadden. Ik ben er nog. Zij niet meer. Bedankt voor de aanmoedigingen. We moeten verder. Het leven wacht niet meer. Dit alles was tijdelijk. Een obstakel onderweg. Nu heb ik geleerd te overleven, en ik heb wat vaardigheid – onmiskenbaar, maar de gemiddelde levensverwachting is nog steeds het dubbele. Leuk van die kleurplaat, doen we niets mee. Ze gooien het weg, stoffen de kast af, doen de deur dicht: Volgende patiënt.