Heb je em weer, mezze hoofd! Mgoe, voor het UMCG dus en voor aanvang, na de hachelijke expeditie om er te komen. Hoe hachelijk? Dat is inmiddels minutieus vastgelegd voor de declaraties natuurlijk en daarmee tenminste 7 jaren waarschijnlijk in beider administraties. Gniffel:
Een mooi bruggetje naar waar ik stopte bij de bedrijfskundige en met oog voor de economische aspecten van het vakgebied, in deel 1. Dit, het bijwonen van symposia, kost natuurlijk grof geld. Ben ik het waard? Absoluut. Waarom zou ik alleen de 500 euro (makkelijk) per dag waard zijn op de dagen dat de deur ooit dicht zat voor me? Nu ze weer open gaan en zijn, en blijven, is het ook wel leuk om te kijken wat er aan de andere kant te zien is toch?
Met die insteek ben ik alles gaan besnuffelen daar. Gemotiveerd, ik wil dingen leren, weten, kennis en kennissen uitbreiden en mijzelf verheffen boven de pulp van middelmatigheid die je als product van de publieke GGZ in de eerste instantie wordt geboetseerd. Zo, dat klinkt best arrogant, valt alles mee, je mag mijn kwinkslag vast ooit ‘in person’ leren kennen en dan zul je wellicht merken dat ik ondanks mijn omvang (BMI 28,9) af en toe nog een kleine deugniet ben. 😉
Maar goed, intrinsiek gemotiveerd dus. En hoewel ik een aantal dingen niet begreep of mee kreeg helemaal wat er mis ging in de pauze – of ja wel: Aannames… ging ik daarna wel weer vlot verder naar de break-out sessie sociale media. Ik was achteraan gaan zitten, en dat deden ook een handvol dames van diverse cohorten. Kennelijk zaten die de baas zijn tijd te verkutten want er viel niet mee te corresponderen. “Je denkt toch niet dat wij werkelijk hier iets gaan doen hè? Ik ben hier slechts voor de puntjes/aanwezigheidscredits…. toedeloe…” leek het gezelschap in elke zet in de stroeve interactie te benadrukken. De gewezen leidster van de roedel liep weg van de tafel en de groeps-oudste verklaarde prompt dat we “niets hadden” – pardon? Ik droeg valide antwoorden op de gestelde vragen van de sessie aan. Zoals Moderatie. Ik had kunnen en willen vertellen dat ik dus Naast Ervaring-hebbende met 20 jaar GGZ-ervaring, ook een gezin met jonge kinderen in de sociale media leeftijd help bijstaan, in casu mijn geliefde en haar kroost…
— maar de vijandige take hier smaakte al te bitter om uit mijn harnas te kruipen. Mijn pedagogische kwaliteiten zouden hier niet op waarde geschat gaan worden meer, na de introductie van 2 decennia patiënt-wezen.
Sommige professionals hebben die ‘look’ dat ze meteen je aankijken van: “Wat je ook zegt, maakt niets meer uit, wij weten dat JIJ aan de andere kant van het medicijnen uitdeel-loket raampje staat, aan de andere kant van het glas, en jij kunt niets meer verbeteren aan jouw in beton gegoten verpletterde imago op dit moment…“
Laat maar. Succes met leven daar. Ik heb mij na deze break-out opnieuw vol goede moed begeven naar de volgende sessie over Jongeren en de JOGG-methode in samenwerking met Mind Us. Daar zaten de zusters puntje-pakken ook weer vooraan echter, dus ik deed mijn beste imitatie van een kameleon op 3 rijen achter ze. En aan de andere kant van de zaal bij de opdracht. Gelukkig begon een wijs ogende dame daar gemotiveerd een heel betoog over haar rol en vakgebied af te steken zodat mijn camouflage niet uitliep. Waarschijnlijk ben ik alsnog wel gezien toen ik zei: “Goh, zo laat al weer?” om 14:58 – twee minuten voor het eind van de sessie. Eind goed al goed. Inhoudelijk navertellen wat JOGG doet? Mwah je hebt google, want dat zou ik ook moeten raadplegen – defeats the purpose van life-loggen uit mijn bol. Injebol.nl is echter het geesteskind van MindUs waar grof voor “geadverteerd” werd. Nu ook door mij. Check het gerust 🙂
Toen was er nog een korte pauze ergens en uiteindelijk zouden we de rest in de Blauwe zaal verder aanhoren in de vorm van een strak georchestreerd ‘debat’ waarin de panelleden hun take op het vakgebied en inzichten voor het voetlicht brachten. Zo was er een bekend politicus die vooral benadrukte dat ‘de gewone mensen’ simplisten waren en niet zoveel konden met woorden als “preventie” … Really Henk Nijboer? Voorkomen, voor zijn, of zoiets was dan beter. Right. Dus we moesten maar meteen op de linkerkant van de normaal verdeling op een IQ-test inschieten kortom? Maar als dat dan verwaterd, wat hou je dan nog over? Mgoe, ik neem en nam het waarschijnlijk veel te serieus en letterlijk nu even, een beetje clownesk ook … de sfeer was tenslotte ontspannen, de zaal geïnteresseerd en vrijwel volledig stil ook – mag ook gezegd worden! Dank voor het afwezig blijven van ‘ruis’ – dit hielp mijn focus enorm. En een andere gast: Robert Schoevers verhaalde technisch waarschijnlijk het meest juist, maar kon ik daardoor in deze setting niet volgen. Jochen deed dat veel meer met een vleugje ‘showbiz’ – dat blijft dan bij. Sorry, ik moet het onder woorden brengen – no judgement, maar in mijn hele verslag zie je dat de mensen die zich doorgaans als grijze muis opstellen perfect zijn weggevallen in het verslag. Ik kan het niet anders maken.
De fel oranje/rood geklede vertegenwoordigster voor MindUs, Frederieke Vriends, schaar ik hier overigens niet onder, deze vrolijke verschijning blijft bij 🙂
Echter aan het einde van de lange dag had ik inmiddels wel mijn zo-nodig medicatie in moeten nemen. Geen reclame overigens, ik vind het ook kudt dat het nodig is tenslotte, maar het is niet echt optioneel. De andere keuze was mij onhandelbaar of in de weerstand gaan opstellen, of eigenlijk in de defensieve houding springen door de ervaren stress van zoveel soortgenoten op dezelfde plek, voor mijn zenuwstelsel, qua setting, studenten, lessen, college, etc. – waar het ooit ook begon te ontsporen tenslotte… Dit is er nog niet uit, en godzijdank zijn er pillen dan ook die de GABA wat uppen tijdelijk om de sfeer niet ongezelliger dan noodzakelijk te maken.
Een aardige nieuwe onderzoekende collega – bleek connecties met mijn regio te hebben. Ik was heel dankbaar dat ze 2-3 minuten de tijd voor mij nam. Ik weet niet of het overduidelijk was, maar door hoe ze mij liet ratelen, en zelf terug gaf wat ze dacht/of wou zeggen vooral, werd ik rustiger en ging ik ‘gezien’ naar huis, zonder de laatste meters in aftakelende tred voort te zetten. Dit was ook nodig. Heel erg bedankt, Wat-je-naam-ook-was (?). Dat je mij zag.
De terugreis was ook nog een bonte ervaring toen de ‘snelbus’ rondjes ging rijden heen en weer om uiteindelijk ietsjes later weer op Europapark te komen… ik gaf mij er aan over, tenslotte viel hier niets door mij aan te doen. Maar wel pas nadat ik de buschauffeur mild passief agressief te kennen had gegeven niet echt onder de indruk te zijn van zijn bellende toeristische route… (Sorry!)
Op Europapark at ik snel een reep chocolade en een bakje fruit, een flesje bruiswater en toen was de trein er al. Alcoholvrije in de trein terug, de vriendin geappt, de dag stopte in Deventer. De afrol/uittocht uit Groningen was succesvoller geweest dan een vorige keer, toen ik werkelijk die week 3 hele dagen en daarna nog 3 maanden gedachten er aan kon besteden. Ik vraag mij dus af: Tüval?
Fijne avond / Fijn weekend!
Verder, mijn take dusver op de GGZ als geheel: Er zitten rotte appels tussen, zoals in elke sector, of soms enkel peren die wat zuur zijn nog… hoe dan ook, niet de hele fruitmand is verrot, zo ver ben ik inmiddels.