Ik ga vandaag weer met de trein naar Utrecht, waar ik vind dat ik heen moet – ten dele om de maatschappij te dienen, ten dele om mijn eigen herstel verder te bevorderen, en ook omdat ik het ‘gewoon leuk vind’. Tegenwoordig om mijn licht op zware materie te laten schijnen en daardoor andere mensen die goed zijn in moeilijke dingen denken mogelijk nog eens op een ideetje te brengen. Laat mij wel eventjes duidelijk zijn over de oorsprong van deze behoefte nu tegenwoordig stad en land af te reizen met mijn hele voorkomen….
6 jaar geleden was ik hier Niet tot in staat. 6 jaar geleden begon ik de reis van mijn persoonlijk en maatschappelijk herstel door de deur binnen te waggelen bij SolutionS-Center Verslavingszorg.
Beste keuze ooit. Omdat ik daar zorg kreeg die wat verder ging dan wat reguliere publieke gezondheidszorg bood, een stuk psycho-educatie waar ik verder mee kwam, en waardoor ik eerst vooral door de eerste helderheid in decennia te introduceren, weer mezelf kon beginnen terug te vinden. Vanuit de hervonden gezondheid, eerst door vooral mijn leefstijl rigoureus aan te passen dus, kwam de ene na de andere mooie stap in persoonlijk, maatschappelijk, sociaal en financieel herstel. Je moet je voorstellen dat ik in 2019 net gescheiden was, financieel onder bewind gesteld, en fysiek en mentaal niet in staat om de trein te pakken omdat ik die hoeveelheid prikkels niet aan kon of helemaal onrustig zou worden… Ik had ernstig veel angsten, voor alles, en mijn leven lag volledig in puin. Ik kon niets. En moest zelfs hulp hebben bij mijn huishouden te doen op enig moment. Echter, vanaf dat ik besloot dat ik _ALLES_ weer zelf wou gaan doen, zonder verslavingen, ziektes, of de gefaciliteerde Industrie die dat ondersteunde en in stand hield … Heeft alles in stroomversnelling mee gezeten. Ik leerde de vaardigheid om met het leven om te gaan zonder beneveling, wat gek klinkt voor iemand van 36 op dat moment, maar helaas de realiteit was waar ik toen voor stond. Kort daarna schudde ik het bewind af en vlak daarna stond ik bij de KvK te vertellen dat ik vooral ook ondernemer zou gaan zijn… Ondertussen vond ik de vrouw van mijn leven dusver, die inmiddels nog steeds mijn geliefde vriendin is, en ik denk wel mede verantwoordelijk voor het betrekkelijke succes.
Ik kan tegenwoordig vrij aardig tegen het reizen, al is het opgepakt samen in een blik mensen over het spoor bewegen nog niet mijn favoriete bezigheid: Ik heb trucjes die het dragelijker maken. Hiermee heb ik het hele land dus opnieuw laten kennismaken met mijn persona als hersteld individu, ICT-ondernemer, iemand die een heel verhaal heeft te vertellen over waar die vandaan komt, en daarbij een bijna grenzeloze ambitie voor waar hij naar toe wil…. Nooit meer drinken, nooit meer roken, ga weg met je troep, de slavernij is afgeschaft, en ik doe er ook niet meer aan mee. Ik werk mij tegenwoordig fulltime op elk gebied omhoog, al kom ik vrij vaak ook tegen zowel mijn eigen grenzen als die van het glazen plafond: Wat ik als ex-patient, als gekkie, als voormalige gebruiker wel niet in mijn hoofd denk te moeten halen tenslotte…
Ik heb een helder idee van hoe mijn herstelde leven er uit ziet, hoe ik participeer in de samenleving op mijn eigen manier, en als de afgelopen 6 jaren maatgevend zijn voor de doe-kracht en de mate van groei waar ik tot in staat ben, dan is de toekomst zeker iets om mij op te verheugen. En het is nu al zeker iets wat de moeite waard is: Alles.
Ik ben niet meer onzeker of ik ‘wel tel als ondernemer’ – tuurlijk er is schaal en er is de wereld van grote getallen, waar ik nog niet tussen pas, maar er is ook wat ik doe in elke 168 uur per week die mij gegeven zijn per week. En gezien mijn tijdregistratie en de effectieve tijd die ik besteed aan persoonlijke en projectmatige groei: Ben ik absoluut ondernemer. Naast dat ik daar ook vorig jaar nog een officiële certificering voor behaalde natuurlijk. Ik kom mensen tegen die ik er toe vind doen. Ik kom op plekken wat nooit mogelijk was geweest met een leven in gebruik.
Ik ben opnieuw verslaafd geraakt, maar dit keer aan het Leven! En alles dat ik dusver gemist had omdat er sinds mijn 14e een laag van beneveling op mijn bestaan had gelegen en ik er blijkbaar zo lang voor nodig had om te leren hoe het wel werkt, dat bestaan. En ik heb elke ochtend als ik weer gemotiveerd en opgewekt maar vooral Helder wakker word, zo’n ongelooflijke Zucht, in Meer van Dit. Meer van dit goede leven, meer van de bron die ik nu gevonden heb die wel de dorst lest. Die zorgt dat ik rustig aan tafel kan zitten met mijn geliefde hier in de woonkamer, en kijken naar het eten dat we samen kookte, elkaar, de kat en het alles … en zeggen: “Ik ben gelukt, wij zijn gelukt – het leven LUKT!”