De uitbreiding van het CyberMonster DC PC met 4TB opslag…
Vorige week, afgelopen vrijdag, had ik bij Alternate een nieuw stuk data-opslag hardware aangeschaft. En wel precies 4TB Kingston NV3 opslag in M2. variant, om te prikken op mijn mamma-plank.
Hiermee heb ik vast een aanslag op mijn nog te ontvangen vakantiefooi van het UWV gepleegd echter. Voor het luttele bedrag van 235 euro breidde ik dus mijn opslagruimte in de primaire productiemachine uit. Wist je trouwens dat het over meerdere jaren afgeschreven mag worden als je een uitbreiding aan je productiemiddelen doet? Belangrijk zijn de economische waarde en verwachtte levensduur. En het moet dus zoals hier het geval, een uitbreiding zijn op bestaande productiemiddelen die een significante verbetering beogen. Maar Gemini liet mij vrij duidelijk en uitgebreid weten dat ik dit volgens de regels voor afschrijven kon opnemen in mijn boekhouding. Ik heb er voor gekozen, om gezien de vervangbaarheid van deze onderdelen en de individuele garantietermijnen van 60 maanden per onderdeel… het dan ook over 5 jaar af te schrijven.
Maar goed, gisteren kwam de DPD-chaffeur dus aan mijn deur, nadat ik al bijzonder productief actief had zitten luisteren in een call waarbij ik geacht werd handmatig de notulen te verzorgen. Dus ik had al een paar uur AAN gestaan die dag. Het kroop tegen het middaguur, en een normaal mens zou eerst gaan lunchen wellicht, of rustig aan doen met de toenemende getallen op de thermometer… het zou een zonnige dag blijven tenslotte.
Ik griste het pakketje, waarvan de bezorger nauwelijks onder de indruk leek…. hij gaf het aan met een blik van “Jeetje, moet ik voor dit envelopje helemaal deze klote woonwijk in rijden...” — maar goed, dat was dus een verzekerde zending voor een redelijk bedrag qua financieel geld tenslotte. Enfin, met veel ongeduld trok ik de enveloppe en verpakking stuk, en begon ik driftig te melden op mijn online forum dat we offline zouden gaan voor upgrades. Ik schroefde de kast los, en begon de videokaart te verwijderen om bij de laatste vrije M2-opening op het moederbord te komen. Eenmaal alles klaar gelegd sloeg de realiteit toe: Ik had geen los schroefje voor dit M2-slot besteld of zelf nog op voorraad. Milde paniek. Het zweet brak mij letterlijk uit… Wat dan echt onhandig is, om te zweten boven een stuk computerhardware van meer van 1500 euro totaal, levensvatbare waarde onbeschrijflijk sowieso… Een moment wond ik mij ook nog op over dat het zweten specifiek een ongewenste uiting van mijn frustratie in het moment was en realiseerde mij toen de schizofrenie van de Chinese vingerval. Conclusie: Mij opwinden zou echt niet gaan helpen. Ik belde een bekende PC ondernemer hier in de buurt: Computer Galaxy in Zutphen verkoopt als enige en meest ruime aanbieder losse onderdelen en de service van assemblage op verzoek, voor een heel rijk palet aan veeleisende gebruikers zoals Gamers. Een paar jaar terug had ik de man nog geholpen aan een klant die een videokaart van meer dan 1000 euro kwam bestellen, dus ik dacht er ook niet over na dat het Maandag was in Zutphen. En Maandag in Zutphen is een Zondag voor veel ondernemers. Dan doen we ons sociale leven vooral een beetje bijpunten. Sowieso, je kunt geen maandagmorgen model afleveren, als je maandagmorgen gesloten bent – zoals ik zelf trouwens ook ben. Zoiets moet de logica zijn.
Enfin, ik kreeg dus de voicemail en kon wel sterven op dat moment. Ik riep nog wat boze kreten over het geluiwammes van de hele keten in ons kleine plaatsje, toen de eigenaar Mij terugbelde! Wat een geluk! En dat had hij, gezien het maandag was, dus echt helemaal niet Hoeven doen. Maar hij hing aan mijn oor en ik benadrukte de noodzaak van het M2-schroefje, dat ik echt nu specifiek en heel dringend nodig had. Nadat hij had vastgesteld dat hij niet in de buurt kwam vandaag, bood hij aan om het onder de mat van zijn winkel klaar te leggen. Een enkel schroefje, in een zakje. “Uitstekend!” antwoordde ik, opgetogen. En ik haastte mij naar zijn winkel. Daar lag inderdaad het schroefje op mij te wachten voor een verder gesloten winkel.
Enfin, de hele operatie, vanaf het afsluiten van mijn computer, tot het ophalen van het schroefje en terugkeren op mijn locatie en vervolgens alsnog de assemblage voltooien, had mij slechts 50 minuten ‘downtime’ gekost. Alle tussenliggende keuzes om de kast niet weer dicht te schroeven, niet op te geven, door te drammen, hard te wandelen, etc. waren in lijn geweest met een goede afloop. En ik bracht de opslag tot leven in Windows:
Daarna verplaatste ik het een en ander aan virtuele machines over de diverse aanwezige opslagmedia zodat de servers inderdaad fysiek zich nu bevinden op dit stukje hardware. Bijzonder hoe mijn geesteskinderen vastgelegd en getransplanteerd kunnen worden door dergelijke kleine onderdeeltjes, toch?
Uiteindelijk kabbelde de dag nog zo voort, en deed ik nog diverse andere nuttige en minder nuttige dingen, waaronder het bijwerken van de boekhouding, de service van deze website, de nieuwsbrief doornemen die ik nog wil gaan uitdoen – nieuwe software, altijd ff rondkijken… Goed. Om 20:08 toen ik mijn geliefde aan de telefoon had voor het afsluiten van de dag, besloot ik, dat het een 9+ was geweest, mijn cijfer voor de dag. Alles had meegezeten, ondanks dat het tegen leek te zitten. Alles wat ik mij had voorgenomen, was gelukt tenslotte. Ik kon tevreden terugkijken….